Almé Z; The true story

Eric Wauters heeft voor Z-Magazine 1 uit 1993 samen met François Mathy herinneringen opgehaald over Almé Z. Over de ontdekking van het supertalent, over de aankoop, over de successen in de sport, maar vooral ook in de fokkerij. Hij schreef over Almé Z the true story.

1973. Internationale wedstrijd op de Etrier te Parijs nabij Bois de Boulogne. Sinds de Olympische Spelen van München zijn François Mathy en ikzelf zowat de steunpilaren van de Belgische springruiteréquipe. Eén jaar na deze Olympiade worden wij met de regelmaat van de klok uitgestuurd naar diverse internationale confrontaties als “ambassadeurs” van de Belgische ruitersport.

Fifi

In de paddock staan ‘Fifi’ (zoals mijn Olympische collega door zijn vrienden wordt genoemd) en ik aandachtig te observeren naar de paarden van onze zuiderburen. Dat er in de Franse paardenfokkerij kwaliteit zat, wisten wij beiden beter dan wie ook. Fifi had reeds furore gemaakt bij zijn overwinning in de GP van Limoges en zijn uitzonderlijke optreden tijdens de landenprijs te München met de Frans gefokte Talisman (van Nankin), die nadien verhuisde naar Paul Schockemöhle, was eveneens opmerkelijk! Als handelaar in kwaliteits-springpaarden wist Fifi evenzeer het Franse kwaliteitslabel te appreciëren en heel wat ‘made in Frankrijk’-paarden vonden, via onze Luikse vriend, een nieuwe berijder. Het arendsoog van Fifi in het ontdekken van springtalent werd snel wereldberoemd. Ook Alwin Schockemöhle deed meer dan eens een beroep op zijn geniale kunde, een service die evenzeer gevraagd werd door de toenmalige wereldkampioen Hartwig Steenken.

Léon Melchior wist van zijn kant niet uitsluitend de paardenkennis van Fifi op prijs te stellen, maar wist ook dat hij een uitstekend ruiter was, met een uitzonderlijk gevoel! Origines was mijn hobby en samenzijn met Fifi was nooit langwijlig voor ons.

In die tijd was het reizen niet zo eenvoudig als vandaag en ik heb nog leuke herinneringen behouden aan treinreizen met Fifi naar de Anglo Arabieren-veiling te Poitiers enz. Paul Raskin, een naar Frankrijk uitgeweken Limburger, was zowat onze ‘observator’ en zodra hij een zgn. ‘betere’ jumper ontdekte, verwittigde hij François.  Voordat wij naar Parijs afgezakt waren, had hij een onwaarschijnlijk verhaal verteld over een ‘absoluut unicum, een wereldwonder enz…’, een bruine Ibrahim-zoon, met een onbekende Amerikaanse amateur! De verhalen, waarmee Raskin onze interesse trachtte te wekken, leken echter allemaal sterk op elkaar, zodat ons enthousiasme meer dan eens brutaal werd afgeremd. Ook deze keer stonden we sceptisch te wachten naar de nieuwe openbaring!

Ibrahim X Ultimate

De origine van de aangekondigde supercrack was wel erg aanlokkelijk. Vader Ibrahim had reeds menig fenomeen verwekt. De eerder “bullige”Normandier voerde immers het bijzondere bloed van de Volbloed Orange Peel, via zijn vader The last Orange (geen wonder dat de meest gevraagde staatshengst in Frankrijk vandaag, Double Espoir, een inteelt is op deze Orange Peel). Van Ibrahim kenden wij in de topsport reeds enkele stars.

Val de Loire, Alcazar of Tango C, om er slechts enkele te noemen, blonken uit in hun springkwaliteiten en techniek. Bovendien, met de volbloedlijn van Ultimate aan moeders zijde was het ‘papier’ bijzonder aantrekkelijk…

Perplex

Toen de imposante bruine hengst in het opwarmingsterren verscheen stonden wij perplex! Zoiets hadden we nog nooit gezien: zijn uitdrukking, zijn elasticiteit en zijn unieke galoppade maakten de ‘amateur’ op zijn rug totaal onbelangrijk!

De opwaartse galoppassen van ‘Almé’ waren stuk voor stuk in evenwicht en balans…wat een luxe! Elke sprong die hij maakte, ondanks de weinig fijne rijkunst van de Yankee in het zadel, was ‘uit het boekje’. Kracht, afdruk, techniek, parabool…alles even perfect. Enkele weken later hadden wij het geluk dit schouwspel nog eens te kunnen meemaken, ditmaal met Michel Parot in het zadel (Michel is de jongere broer van Hubert Parot, de winnaar van het Olympische goud in Montreal met het Franse team en beiden zijn zwagers van Marcel Rozier). Er was slechts één enkel woord om deze absolute wereldklasse te uiten: UNIEK! François had inmiddels Léon Mechior benaderd en als er iemand het talent heeft om zijn enthousiasme als de meest besmettende ziekte op zijn gesprekspartners te laten overlopen, dan is dit ongetwijfeld Fifi!

Agenda

De baas van Zangersheide liet er geen gras over groeien en in de kortste keren werd er naar Fontainebleau gereden om zaken te doen! De Amerikaanse eigenaar, Fred Graham, bleek meteen niet de betrouwbaarste man te zijn. Eerst sprak hij een prijs uit voor verkoop, nadien sprak hij van eventuele verkoop en nadat het paard geprobeerd werd door François (en uitmuntend sprong!) ging deze nogmaals aan de prijs sleutelen…

Het werd een oneindig lange discussie met een verkoper die trachtte het onderste uit de kan te halen en Léon Melchior die vastberaden was niet zonder dit “wereldwonder” naar Lanaken terug te keren. Hij was gebiologeerd door de exceptionele kwaliteiten van de hengst. Teneinde alle misverstanden te vermijden en evenzeer omdat hij het Amerikaanse individu voor geen haar vertrouwde, liet Fifi door Fred Graham de overeengekomen verkoopsom in zijn agenda noteren. Graham schreef met eigen handschrift in het agendaboekje van Fifi de ronde som van 600.000 Franse Franken (Francs Lourds zeggen ze ginder). Na een gastronomische halte in Barbizon, waar deze “deal” flink werd gedoopt, reden Léon en Fifi overgelukkig huiswaarts…het paard van de eeuw was de hunne!!!

Inespéré! Onverwacht! 

De argwaan die Fifi koesterde tegenover ‘onze’ Amerikaanse businesspartner bleek snel terecht. Graham besloot Almé niet vrij te geven…een gerechtsprocedure werd onvermijdelijk! Inmiddels werd de tophengst door de gerechtsoverheid bij Graham weggenomen en aan de Franse “gentleman farmer” Bernard Genest toevertrouwd, teneinde hem in de nationale competities verder in conditie te houden. Genest was geen onbekende in het vak, zijn overwinningen tijdens de “Jumping de Bruxelles” in de zestiger jaren met de superjumper “Odeon K” liggen voor eeuwig in het geheugen van de paardelui gebeiteld. In die ‘te lange’ periode deed de combinatie Genest-Almé het trouwens uitstekend. Zelfs een poging tot het breken van het wereldrecord hoogtespringen, stond in deze dagen op zijn programma! Later is ook nog gebleken dat hij zelfs dekdienst verrichtte in deze periode…I Love You, Jalisco, Joyau d’Or, Jolly Good etc…zijn slechts enkele genoteerde namen van de 51 geregistreerde Almé-producten in 1974 en 1975! Léon Melchior wilde eigenlijk van de koop afzien toen Graham niet wilde leveren. Hij zag op tegen een langdurige procedure en dat bovendien in Frankrijk. Maar door de publiciteit die de heer Graham meende te moeten geven, zoals een stelletje paardenjoden die z’n paarden wilden stelen en niet schroomden daartoe valse handtekeningen te maken, bleef er niets anders over dan de procederen. Hij had tenslotte Almé gekocht voor een flink bedrag. Hoe dan ook, wie Léon Melchior kent, die weet dat hij in moeilijke situaties pas écht sterk wordt. Daarom nam hij ook de numero uno van de Parijse advocaten onder de arm. ‘Maitre Tixier Villancourt’werd de verdediger aan Melchior’s zijde. Hilariteit in de gerechtszaal toen de tegenpartij ‘Meester Confilou’ als verdediger aankondigde (‘Confilou’ zou je kunnen vertalen als ‘domme schurk’!!!- what’s in a name?).

Gelukkig was het agendaboekje van Fifi er nog en Fred Graham poogde nog zijn eigen handschrift te verloochenen…wat meteen goed was voor de finale toewijzing van onze supercrack aan zijn koper Léon Melchior.

Almé werd Almé “Z” en werd met succes op de internationale wedstrijden uitgebracht door Fifi en vervolgens door Europees kampioen Johan Heins, toenmalig top-jockey van de Lanaakse elitestal. Zijn uitzonderlijke techniek, voorzichtigheid en sterk karakter werden snel wereldberoemd.

Zangersheide

Inmiddels was Almé Z volledig geïntegreerd op Zangersheide, zowel in sport als fokkerij. Een laatste leugenachtige poging werd nog ondernomen door Graham om Almé terug te bemachtigen. Graham vertelde dat hij de hengst verhuurd had maar nooit verkocht had...Voor 600.000 Franse Franken in 1972…Stel je voor!

Uiteraard had hij geen blijk van kans met deze uitspraak, maar toch waren een aantal ‘simpelen van geest’ in zijn sprookje gaan geloven. Bernard le Courtois, later zelf terug initiatiefnemer bij de terugkoop van Almé Z op 18-jarige leeftijd, vond het zelfs nuttig om deze leugens neer te pennen in het Franse hengstenjaarboek bij zijn ‘Almé Saga’, zonder de gouden journalistieke regel toe te passen van hoor en wederhoor!!!