Z in Tokio - Clockwise Of Greenhill Z, geselecteerd voor Tokio

Op 3 augustus gaat op de Olympische Spelen in Tokio het onderdeel jumping van start.

5 Juli, de dag na CSIO Rotterdam, is de deadline voor de inschrijvingen. Welke Z-paarden komen in aanmerking, staan op de shortlist of zijn al geselecteerd voor Tokio? We pluizen het voor u uit….

Clockwise of Greenhill Z, geselecteerd voor Tokio

Het eerste Z paard dat zijn Olympisch ticket op zak heeft, is Clockwise of Greenhill Z (Clearway x Caretino), met Uma O’Neill uit Nieuw-Zeeland. De familienaam van Uma verwijst naar het gekende sportkledingmerk. 

Clockwise of Greenhill Z werd geboren in Limburg bij Philip Gysbrechts. Van beroep is hij  osteopaat, paarden africhten en opleiden is zijn hobby, fokkerij zijn passie: ‘Uma O’Neill heeft me zelf op de hoogte gebracht van haar selectie. Ze stond al een tijdje op de shortlist en was uiteraard blij met haar selectie. Ik kreeg de tranen in de ogen. Uma is 26, Clockwise was 7 toen ze hem kocht, inmiddels 7 jaar geleden. Ze hebben elkaar gevonden en grootgemaakt met een Olympische selectie als hoogtepunt. Hoe groot, of beter hoe klein is de kans dat je een Olympisch paard fokt? Dit is met geen woorden te bevatten, ik word er nog stil van’, zegt Philip Gysbrechts.

De fokmerrie die zijn leven veranderde is Gala, een dochter van Caretino uit Corlanda III (Landgraf I). Op uitzondering van haar laatste veulen, heeft ze al haar zonen en dochters zelf gedragen. Elf in totaal, acht ervan springen internationaal, van landenprijzen tot wereldbekers. Zoals vaak heeft een uitzonderlijk paard een apart verhaal. Zo was Philip Gysbrechts helemaal weg van Cassini I, maar omdat die veulens te duur waren, kocht hij een nobele onbekende merrie, drachtig van Cassini I. Een gok, gekocht zonder te zien. Gala bleef lange tijd onder de radar. Ze werd 26 en overleed enkele jaren geleden.

‘Van kindsbeen af was ik gek van paarden. Alleen was er thuis niet veel tijd om mijn broer en mij naar de manege te brengen. Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader is cardioloog. Een vriendin van mijn mama ging met haar dochter naar de manege en nam ons eens mee, ik was zes jaar, wilde zo graag een eigen paardje, maar dat was geen optie. Ik las alle magazines en bestudeerde alle afstammingen. Op m’n veertiende kocht mijn vader dan toch een paard, een tweejarige. Daarmee kon ik al in het bos gaan rijden. Ik sloot me aan bij LRV Schoot, zo kwamen ze me met een tractor en veewagen halen om op toernooi te gaan.

Ik heb moeten ploeteren en zwoegen om te kunnen paardrijden’, vertelt Philip Gysbrechts, die later stage liep bij  Ulrich Kirchhoff: ‘mijn mama is interieurontwerpster en had een Duitse klant uit Lanaken. Via hem verzeilde ik bij Kirchhoff. Het heeft wel vijf jaar geduurd voor ik mocht gaan. Thuis leidde ik paarden op om vervolgens te verkopen. Dat was mijn enige manier om te blijven paardrijden en dat is nu nog zo. Door corona heb ik nu voor het eerst twee achtjarigen. Het is uitzonderlijk dat ze bij mij zo oud worden.

Sportieve ambities zijn er altijd geweest, maar hoe realiseer je die ambitie zonder enige steun, kennis en ervaring? Ik heb gesolliciteerd bij gerenommeerde stallen, zonder succes. Daarbij was het voor mijn ouders geen optie. Mijn vader betaalde de stal van mijn paard, als ik zou stoppen met studeren, werd die kraan dichtgedraaid. Dan sta je met je rug tegen de muur. Mijn ouders wilden dat ik studeerde en niet om het even wat: geneeskunde of diergeneeskunde. Het werd diergeneeskunde, maar ik wilde liever paardrijden. Ik heb een maand op kot gezeten en stond op het punt om met mijn paard naar Ulrich Kirchhoff te vertrekken. Ik wilde mijn passie volgen. Die avond kreeg ik een trap van mijn paard en kon ik niet op mijn benen staan. Diezelfde avond heb ik voor het eerst een goed gesprek gehad met mijn vader. Hij wilde, met de beste bedoelingen, dat ik (dier)geneeskunde studeerde. Ik begrijp hem, maar ik wilde iets anders. Het compromis was dat ik kinesitherapie zou studeren, met paardenosteopathie in mijn achterhoofd.’ Of hoe een trap van een paard je leven kan bepalen? ‘Misschien was ik anders nu ruiter in Duitsland? Of was de conclusie dat ik toch geen topruiter ben? Of zag ik het te rooskleurig in en was een job als ruiter niet voor mij weggelegd? Het is toeval en het lot heeft het anders bepaald. Ik studeerde dus kine en voor en na de lessen leidde ik jonge paarden op. Dat had ik inmiddels begrepen, als je paarden kan opleiden, kan je er je boterham mee verdienen. Dat was mijn zekerheid en dan ben ik altijd blijven doen.

Als vijf- en zesjarige nam hij met Philip Gysbrechts deel aan het WK Jonge Paarden

Cassini I

‘Het eerste paard dat ik me herinner was Cassini I, daar heb ik alle video’s van gezien. Ik was er helemaal weg van. Zo ging ik in Duitsland naar Cassini I veulens kijken. Om er eentje te kopen. Helaas, te duur voor mij. Cassini veulens kocht je vanaf 12.500€. In mijn zoektocht sprong een merrie in het oog, Gala, van Caretino x Landgraf I x Cor de La Bryere. En zij was drachtig van Cassini I. Ik zag ze enkel op foto en heb ze zo gekocht. Dat was een pure gok. Dat bewuste veulen, Chaplin, werd geboren in 2006 en viel bijzonder goed mee. Haar tweede veulen is Clockwise of Greenhill Z (Clearway), het derde Carreau of Greenhill Z (Clintissimo Z). Die eerste drie springen allemaal 1.60m. Ik heb ze opgeleid en verkocht.

Clockwise Of Greenhill Z

Clockwise leerde het vak van Philip. Als driejarige werd hij vierde tijdens het vrijspringen op het Z Festival. Enkele maanden later werd Clockwise als hengst gekeurd door Studbook Zangersheide.

Als vijf- en zesjarige nam hij met Philip Gysbrechts deel aan het WK Jonge Paarden. Als zevenjarige werd Clockwise enkele maanden voor het WK verkocht aan Paul Schockemöhle: ‘Clockwise onderscheidde zich als zevenjarige. Na zijn winst in Bonheiden, werd ik gecontacteerd door Schockemöhle, met de vraag of ik mijn hengst wou laten zien? Ik voelde me vereerd, al overviel de vraag me. Paul was correct: als we hem niet kopen, krijg je 1.000€ voor je onkosten, vertelde hij. Ik dus met Clockwise naar Duitsland. Hij werd geprobeerd, dat viel mee, want Clockwise werd meteen doorverwezen naar de kliniek om te keuren. Ook daar geen bemerkingen. Vervolgens nodigden ze me uit naar de boekhouding, waar ze mijn rekeningnummer vroegen. Ik wou dat weekend nog op wedstrijd, zo ver is het niet gekomen. Ik reed met een lege camionette naar huis. Dat zag ik niet aankomen en heb toen ook een traantje weggepinkt. Enkele maanden later kom ik Paul Schockemöhle tegen op het WK in Zangersheide en pols ik naar Clockwise. Hij was not amused en zei dat Clockwise niet zo goed bleek als hij dacht en vervolgens had verkocht aan Uma O’Neill, die er twee paarden kocht. Weet je wat volgens mij het verschil is? Bij mij was Clockwise de koning en zo wordt hij ook behandeld door Uma O’Neill. Zij kocht Clockwise toen hij 7 was en zij 19. Ze waren allebei groen en onervaren en hebben alles van elkaar geleerd. En kijk waar ze nu staan! Wat een mooi parcours dat ze samen hebben afgelegd.